Thuiskomen met Richard Groenendijk
Wat maakt volgens jou een theater tot een thuis voor artiest én publiek?
Ik ben ervan overtuigd dat als je als artiest goed en warm wordt ontvangen in het theater, dat zich dat dan doorvertaald naar het publiek. Sowieso hou ik van theaters met een soort grandeur, net als vroeger. Daar is het oude Luxor Theater natuurlijk een heel mooi voorbeeld van. Hier speel ik altijd erg graag. Er is geen theater waar je ik me zo thuis voel als daar. Het doek gaat open en je voelt je als artiest gedragen door het publiek.
Het oude Luxor Theater is een stuk geschiedenis voor mij. Als kind kwam ik hier al. Ik heb Toon Hermans er nog gezien, maar ook Youp van ’t Hek, Tineke Schouten, diverse musicals en Brigitte Kaandorp. Zij is overigens één van de redenen is waarom ik dit werk doe. Door haar ben ik zó geïnspireerd. Iedereen zegt altijd dat Carré echt fantastisch is om te staan, en begrijp me niet verkeerd, dat ís het ook. Maar als klein jongetje zat ik in de zaal van het oude Luxor Theater en dacht ik: Als ik hier toch in mijn leven ooit één avond zou mogen staan voor een halve zaal, dan zou ik de gelukkigste mens ter wereld zijn. En nu heb ik daar 34 keer mijn laatste show mogen spelen, voor alleen maar uitverkochte zalen. Fantastisch!
“Er is geen theater waar je ik me zo thuis voel als in het oude Luxor Theater.”
Voel je ook thuis bij Luxor, ontdek wat er speelt
Hoe creëer jij een gevoel van thuis als je op tournee bent?
Sinds een aantal jaar is Tom mijn tourmanager. Hij zorgt er altijd voor dat er in de kleedkamer een geurkaars staat. Ook legt hij een door mijn moeder geborduurd kleedje klaar waarop alle make-up ligt. Ik heb een routine in hoe ik mijzelf schmink en scheer. Tom weet dit en legt alles precies op de juiste volgorde klaar. Ook ligt er een toitje van mijn man Marko en van mijn helaas overleden regisseuse Wimie Wilhelm.
Mijn ritueel voorafgaand aan de voorstelling is dat ik altijd mijn ring omdraai. Ik ben daar ooit mee begonnen met de gedachte dat Marko aan me denkt. Ook zeg ik tegen Tom: “Ik zie je zo!” Daarna knik ik nog even mijn vingers, zodat ik lekker soepel ben. Vervolgens stap ik het podium op.
Wat hoop je dat het publiek voelt als ze in het theater zijn en wat wil je dat ze meegeven naar huis?
Ik hoop allereerst dat het publiek vrolijker de zaal uitkomt dan dat ze erin gingen. Dat ze vooral een hele leuke avond hebben waarbij ze al hun zorgen vergeten. Maar ik vind het ook fijn dat als ze ’s avonds in bed liggen ze nog eens denken: Hey, wat zei ‘ie nou eigenlijk? Wat bedoelde ‘ie daar en daar mee? Pas sprak een vrouw mij aan op straat: “Ik ben al twee jaar de deur niet uit geweest. Ik wilde eigenlijk ook niet naar je voorstelling gaan, maar ik ben zó blij dat ik toch ben gegaan en een avond zorgeloos heb gelachen. Dankjewel daarvoor!” Het klinkt cliché, maar ik vind het toch het mooiste compliment als je mensen op die manier kan helpen.
“Ik hoop dat het publiek na een voorstelling het gevoel heeft dat ze een avond bij mij op visite zijn geweest.”
Wat hoop je dat mensen voelen als ze jouw foto in de rode huiskamer van Luxor zien?
Ik hoop altijd iemand te zijn waarbij je het gevoel hebt dat je bij mij aan de keukentafel zit, dat wat ik vertel op het podium dicht bij mezelf blijft. Ik heb door de jaren heen gemerkt dat dit goed valt bij het publiek. Dus ik hoop, zeker met mijn solo’s, dat het publiek na een voorstelling het gevoel heeft dat ze een avond bij mij op visite zijn geweest.
Bij de musical Hairspray, waar ik aankomend seizoen Edna speel, is dit natuurlijk anders. Daar speel ik een rol. Wist je trouwens dat Jopie Parlevliet uit Edna is ontstaan? Toen Hairspray in 2009 tourde werd Edna gespeeld door Arjan Ederveen en was ik de alternate. Regisseur Joep Onderdelinden opperde toen om Edna dicht bij mezelf te houden en Edna lekker Rotterdams te spelen. Ik kwam erachter dat ik in die rol als vrouw alles kon zeggen, dus van daaruit is Jopie ontstaan.
Is het in jouw huis altijd opgeruimd of maak je er een zooitje van?
Marko en ik zijn allebei rommelig, maar niet vies hoor! We hebben gelukkig een fantastische hulp, Lia. Doordat zij elke week komt voelen wij ons genoodzaakt om die handdoek op te rapen als we hebben gedoucht. We willen natuurlijk niet dat Lia ziet dat wij zó rommelig zijn!
Heb jij altijd mensen over de vloer of ben je liever alleen thuis?
Ik heb hier een hele conference over gemaakt: “Ja ik dacht ik kom spontaan langs. - Ja, ik doe spontaan even de deur niet open.” Ik vind het wel leuk om voor mensen te koken, maar met gepaste regelmaat. Marko en ik zijn huismussen, we zijn dol op regen. We hebben een ontzettend grote tv waar we heerlijk op kunnen Netflix-en.
Wat is het eerste wat je doet als je thuiskomt?
Ik doe m’n jas uit, trap m’n schoenen uit en ga gewoon heel even rustig op de bank zitten in de woonkamer. Nog even wat zappen op tv en misschien wat kleins eten. En dan snel door naar bed.
Wat is jouw favoriete plek thuis?
Dat is toch wel ons elektrisch verstelbare bed. We zetten het bed vaak lekker omhoog en gaan Netflix kijken.
Wat is jouw favoriete object in huis?
Hoewel ik een luxepaard ben hecht ik de meeste waarde aan spullen waar herinneringen aan zitten, zoals foto’s. Als er brand zou zijn zou ik die dus als eerste pakken. Foto’s van familie, vrienden, mensen die er niet meer zijn. Als het erop aankomt zijn de rest van mijn spullen in huis ineens niet meer zo belangrijk.
Voel je ook thuis bij Luxor, ontdek wat er speelt